Narodowe Centrum Badań i Rozwoju. Program PBS.
Sekwencjonowanie nowej generacji i mapowanie asocjacyjne jako metody generowania markerów molekularnych cech użytkowych łubinu wąskolistnego SEGENMAS
umowa nr PBS3/A8/28/2015
Projekt był realizowany w latach 2015-2018 przez konsorcjum kierowane przez prof. dr hab. Bogdana Wolko, w składzie:
- Instytut Genetyki Roślin PAN w Poznaniu – LIDER;
- Poznańska Hodowla Roślin sp. z o.o. , Pion Hodowli Roślin - Oddział Hodowli Roślin Wiatrowo;
- Hodowla Roślin Smolice sp. z o.o. - Grupa IHAR, oddział Przebędowo;
- Instytut Fizjologii Roślin PAN w Krakowie;
- Uniwersytet Rolniczy w Krakowie;
- Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu;
- Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.
Celem projektu było opracowanie gotowej do wdrożenia w spółkach hodowlanych technologii monitorowania genotypów łubinu wąskolistnego pod względem cech użytkowych za pomocą markerów DNA. Projekt obejmował 7 zadań badawczych:
- Fenotypowanie zestawu linii łubinu wąskolistnego w doświadczeniach polowych;
- Wytypowanie cech fizjologicznych roślin jako wskaźników odporności badanych genotypów na stresy abiotyczne;
- Oznaczanie odporności linii łubinu wąskolistnego na najważniejsze choroby powodowane przez grzyby;
- Wartość żywieniowa i funkcjonalność wybranych składników nasion łubinu wąskolistnego;
- Symbiotyczne wiązanie azotu atmosferycznego w uprawie łubinów;
- Genotypowanie przez sekwencjonowanie i mapowanie genetyczne markerów DNA;
- Statystyczna analiza zmienności cech użytkowych w doświadczeniach polowych i mapowanie asocjacyjne;
Zadanie 5 projektu, pod kierunkiem prof. dr hab. Cezarego Mądrzaka, realizował zespół Zakładu Biologii Molekularnej Katedry Biochemii i Biotechnologii we współpracy z zespołem Zakładu Genetyki i Mikrobiologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Zadanie obejmowało
- Analizę brodawkowania jako cechy fenotypu linii łubinu w doświadczeniach polowych poprzez oznaczanie świeżej masy brodawek korzeniowych;
- Opracowanie metody identyfikacji mikrosymbiontów łubinu w glebie, w tym:
- optymalizacja metody izolacji DNA z gleby,
- zaprojektowanie starterów do identyfikację Bradyrhizobium japonicum oraz B. canariense w glebie,
- analizy ilościowe specyficznych sekwencji DNA oraz próba wykorzystania ich jako wskaźnika liczby komórek,
- weryfikacja wyników metodą MPN.
3. Zbadanie możliwości wzmożenia symbiozy przez zaprawianie nasion preparatami czynników Nod, co obejmowało m.in.:
- analizę zdolności szczepów B. japonicum i B. canariense do syntezy czynników Nod;
- badanie aktywności biologicznej preparatów czynników Nod w skali laboratoryjnej;
- sprawdzenie biologicznej aktywności uzyskanych preparatów czynników Nod w doświadczeniach wazonowych;
- określenie wpływu czynników Nod na plon świeżej masy oraz nasion w doświadczeniach polowych.
